به نقل از «تین نیوز»

اطلاعات جامع درباره قوانین جا به جایی پول در دبی

تاریخ انتشار: ۲۷ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۸۸۳۲۱

تین نیوز

جا به جایی پول در دبی قوانین مخصوص به خود را داشته و هیچ فردی نمی تواند خارج از این قوانین برای حمل، انتقال یا واریز پول در دبی اقدام کند. اگر شما هم قصد مهاجرت یا مسافرت به دبی را داشته و می خواهید با خود مقداری وجه نقد را همراه داشته باشید یا این که قصد جا به جایی پول در امارات را داشته باشید، بهتر است که پیش از سفر ابتدا با این قوانین به صورت کامل آشنایی داشته باشید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در راستای اهمیت اطلاع از این قوانین، در ادامه این مطلب  تمامی موارد ضروری درباره قوانین جا به جایی پول در دبی به صورت کامل توضیح داده شده است. پس در ادامه این مطلب همراه ما باشید.

قوانین حمل پول در دبی

به گزارش تین نیوز به نقل از الی گشت، در ابتدا باید به این موضوع اشاره کرد که مسافران دبی می توانند تنها میزان محدودی از درهم امارات را در هر سفر همراه خود داشته باشند. زمانی که وارد فرودگاه دبی می شوید، باید میزان پولی که همراه خود دارید را به مسئولین اطلاع دهید. هر مسافری می تواند حداکثر ۱۰۰ هزار درهم یا معادل آن را به ارزهای دیگر همراه خود داشته باشند. در صورتی که فرد هنگام ورود به دبی یا خروج از آن بیشتر از این مبلغ را همراه داشته باشد، باید ابتدا به گمرک امارات اطلاع داده و دلیل همراه داشتن این میزان پول را به اطلاع آن ها برساند. در غیر این صورت فرد اجازه ورود به دبی یا خروج از این شهر را نخواهد داشت.

جا به جایی پول در دبی با استفاده از پی پال

جا به جایی پول در دبی با استفاده از روش های مختلفی امکان پذیر است. یکی از این روش ها که برای سالیان سال مورد تایید افراد بوده است و در تمامی کشورهای دنیا از آن استفاده می شود، درگاه پی پال است. شرکت خدماتی پی پال سالیان سال است که به افراد در کشورهای مختلف خدمات مالی ارائه می دهد و از این جهت هم استفاده از آن کاملا امن است. برای استفاده از پی پال برای جا به جایی پول در دبی باید هر دو طرف حساب پی پال داشته باشند.

متاسفانه به علت تحریم ها، ساخت حساب کاربری پی پال برای ایرانیان امکان پذیر نیست. اما در ایران شرکت های واسطه ای وجود دارند که به کاربران اجازه می دهند تا از این سرویس استفاده کنند. کاربران باید قبل از استفاده از این سرویس ها، ابتدا از اعتبار شرکت واسط اطمینان حاصل کنند. کارمزد انتقال پول به دبی از طریق پی پال با استفاده از این شرکت ها به نرخ شرکت ها بستگی دارد.

جا به جایی پول در دبی با استفاده از وسترن یونیون

وسترن یونیون یکی از شرکت های آمریکایی است که به تازگی در امارات هم شعبه جدیدی باز کرده و به افراد اجازه می دهد تا برای جا به جایی پول در دبی از این شرکت استفاده کنند. روند انتقال پول به دبی از طریق وسترن یونیون بسیار ساده بوده و با سرعت بالایی انجام می شود. استفاده مستقیم از خدمات این شرکت هم مانند پی پال برای ایرانیان ممکن نبوده و به دلیل تحریم ها اجازه ساخت حساب کاربری را ندارند. به همین دلیل هم افرادی که قصد جا به جایی پول در دبی را داشته باشند باید ابتدا یک واسط امن برای استفاده از این سرویس انتخاب کنند. استفاده از این سرویس هم با توجه به شرکت واسط کارمزد متفاوتی خواهد داشت.

جا به جایی پول در دبی با پروتکل سوئیفت

استفاده از پروتکل سوئیفت برای جا به جایی پول در دبی بسیار ساده است. افراد می توانند به سادگی به یک بانک مراجعه کرده و پس از ارائه مدارک و اطلاعات مورد نیاز، وجه مورد نظر خود را به دبی انتقال بدهند. برای انجام این کار باید ابتدا مدارک شناسایی فرد فرستنده پول ارائه شود تا یک فرم انتقال وجه به او ارائه شود. در این فرم درباره اطلاعات فرد دریافت کننده و بانک مقصد سوالاتی پرسیده می شود.

باید تمامی این اطلاعات به صورت کامل و دقیق پر شده و مغایرتی با مدارک شناسایی نداشته باشد. سپس از طرف بانک مبداء یک کد به نام کد سوئیفت به فرد ارائه می شود. این کد متشکل از کد شعبه، کد بانک مقصد، کد جغرافیایی بانک و سایر کدهای لازم برای شناسایی این بانک است. فرد دریافت کننده در دبی می توانند کد سوئیفت را به بانک مقصد ارائه داده و سپس وجه مورد نظر را دریافت کنند.

جا به جایی پول در دبی از طریق صرافی

یکی دیگر از روش های امن جا به جایی پول در دبی، با استفاده از صرافی هاست. در این روش افراد نیازی به مراجعه به بانک یا استفاده از شرکت های واسطه برای سرویس های انتقال وجه ندارند. تنها کافی است که افراد به یک صرافی امن مراجعه کرده و سپس برای انتقال وجه، مبلغی را تحویل داده تا معادل آن درهم به صرافی مقصد تحویل داده شود. صرافی یک کد رهگیری به فرستنده وجه داده و سپس فرد دریافت کننده می تواند با این کد به صرافی معتبر در دبی مراجعه کرده و وجه مورد نظر خود را دریافت کند. متاسفانه امروزه چاپ کردن فیش ساختگی و ارائه کد رهگیری تقلبی در برخی از صرافی ها بسیار زیاد شده است.

در همین راستا داوطلبان باید ابتدا از اعتبار صرافی مورد نظر خود اطمینان کامل را کسب کرده و سپس برای انتقال وجه به دبی اقدام کند. کارمزد انتقال پول از طریق صرافی با توجه به صرافی و نوع ارز انتخابی می تواند متفاوت باشد.

جا به جایی پول در دبی با واسطه های مختلف

یک روش دیگر برای جا به جایی پول در دبی، استفاده از واسطه های مختلف و آژانس های ارائه این خدمات است. با وجود این که در این روش از هیچ بانک یا صرافی استفاده نمی شود، اما مدارک و کد رهگیری برای پیگیری انتقال پول توسط واسطه ها یا آژانس ها به افراد ارائه می شود. در همین راستا نیازی نیست تا فرد نگران امنیت استفاده از این روش باشند. این روش کاملا امن بوده و در صورتی که وجه انتقالی به دست فرد گیرنده در دبی نرسد، افراد امکان شکایت از آژانس را خواهند داشت. میزان کارمزد جا به جایی پول در دبی با استفاده از این واسطه ها کمتر از استفاده از روش های بانکی یا درگاه های پرداخت است.

کلام آخر

در این مطلب با برخی از بهترین و امن ترین روش های جابه جایی پول در دبی آشنا شدیم. تمامی روش های معرفی شده در این مطلب روش های امنی هستند و افراد در صورت عدم دریافت وجه در مقصد امکان شکایت خواهند داشت. اما باید این موضوع را در نظر داشت که قبل از استفاده از شرکت های واسطه، صرافی ها و آژانس های مختلف، باید ابتدا از اعتبار آن ها اطمینان داشت.

به همین دلیل به متقاضیان توصیه می شود که ابتدا درباره روش انتقال پول به خوبی تحقیق کرده و سپس بهترین شرکت واسطه را برای انجام این کار انتخاب کنند. 

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید

منبع: تین نیوز

کلیدواژه: سوئیفت پی بال داشته باشند دریافت کنند باید ابتدا انتقال پول انتقال وجه مورد نظر واسطه ها شرکت ها پی پال روش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۸۸۳۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

از درشکه تا اتومبیل؛ یک قرن فرهنگسازیِ ناتمام

جابه‌جایی همواره یکی از دغدغه‌های مهم از زمان انسان‌های نخستین که کمتر سبک زندگی یکجانشینی داشتند تا انسان امروزی که پویایی، جزء جدایی‌ناپذیر زندگی‌اش محسوب می‌شود، بوده است. نیازی که پاسخ به آن در ابتدا به مدد حیوانات و بعدتر به واسطه پیشرفت تکنولوژی میسر شد، هرچند این بخش هم با چالش‌های خاص خود از بروز هرج‌ومرج تا گاهی اوقات نبود فرهنگِ کافی روبرو بود. 

به گزارش ایسنا، سرعتِ محدود انسان برای جابه‌جایی باعث شد تا به حیوانات به چشم وسیله‌ای برای حمل‌ونقل نگاه کند که هرچند سرعت و توان بیشتری از خودش داشتند، اما بازهم تغییر چشمگیری در مدت زمان رسیدن به نقطه دلخواه ایجاد نمی‌کردند. در این شرایط بود که فکر ساخت وسایلی مانند ماشین‌دودی، طیاره، قطار و... به ذهنش رسید تا سختی‌ها را بر خود آسان کند. با این وجود وسیله‌ای که بیش از هر چیزی طی حدود ۱۳۰ سال گذشته توانسته پاسخگوی نیاز انسان به جابه‌جایی باشد، خودروها هستند که در این گزارش به آنها می‌پردازیم. 

تا پیش از تولد خودروها، استفاده از کالسکه‌ و درشکه برای رفت‌وآمد در میان مردم رواج داشت؛ چنانچه ناصرالدین شاه پس از بازگشت از سفر فرنگ در سال‌های آخر عمرش دستور تاسیس شرکت درشکه‌رانی برای گسترش حمل‌ونقل در دارالخلافه طهران را داد که به دنبال آن حدود ٣٠ درشکه وارد شهر شد. بر همین اساس لازم شد برای حفظ نظم، قوانینی برای تردد وضع شود. از جمله اینکه درشکه‌ها و کالسکه‌ها برای ورود به برخی نقاط شهر از جمله محوطه کاخ گلستان نیاز به مجوزی شبیه طرح ترافیک امروزی داشتند.

مسیر رفت‌وآمد کالسکه‌ها؛ عکس از آنتوان سوریوگین

نخستین اتومبیل در دوران سلطنت مظفرالدین شاه قاجار وارد ایران شد. از آنجایی که استفاده از آن در ابتدا تنها مخصوص درباریان و افراد ثروتمند بود؛ بنابراین به دلیل محدود بودن تعداد اتومبیل‌ها، نیازی به وضع قوانین مشخص برای استفاده از آن وجود نداشت. اما مانند هر وسیله دیگری، خودروها هم پیش از آنکه فرهنگ و قوانینی برای استفاده از آنها شکل گیرد، به مرور جای خود را در میان زندگی تمام اقشار جامعه باز کردند.

در واقع باید حدود یک قرن قبل را تصور کنید که فردی از پشت درشکه‌ای که هدایت آن با کشیدنِ افسار اسب یا قاطر امکان‌پذیر بوده، پایین می‌آید و صرفا با یادگیری برخی مفاهیم ابتدایی پشتِ فرمان وسیله‌ای می‌نشیند که دیگر هدایت آن تنها به زور و بازوی خود و اندک شعور حیوانش وابسته نیست و باید همزمان حواسش به گاز، ترمز، دنده، فرمان و... باشد! در این شرایط البته وضعیت برای پیادگان هم بهتر نبود، کسانی که هیچ اطلاعاتی از سرعت و شتاب اتومبیل نداشتند و بعید نبود مثلا بازیگوشی یک کودک هنگام رد شدن از خیابان باعث تصادفی جبران‌ناپذیر شود.

از طرفی افزایش تعداد اتومبیل‌ها در سطح شهرها در شرایطی رخ می‌داد که کوچه‌ها و خیابان‌های خاکی، زیرساخت لازم برای حضور این تعداد خودرو را نداشتند، خبری از خط‌کشی معابر، چراغ راهنمایی و رانندگی و... نبود و نظمیه‌چیان هم آموزشی برای نظارت بر قوانین مرتبط با این ساخته دست بشر ندیده بودند. در این بی‌قانونی هم احتمالا حق با کسی بود که زودتر می‌پیچید، صدای بلندتری برای داد زدن داشت، در محله خودشان رانندگی می‌کرد و بچه‌محل‌ها هوایش را داشتند و... .

با این وجود روند استفاده از اتومبیل کم و بیش به همان سبک اولیه تا زمانی که نخستین قربانی را بگیرد ادامه داشت. اما  ماجرا از چه قرار بود؟ درویش خان که یکی از افراد اثرگذار موسیقی ایرانی و عامل ایجاد تنوع در ساز تار بود، در یکی از شب‌های پاییزی سال ۱۳۰۵ خورشیدی که سوار بر درشکه درحال بازگشت به خانه بود با یک اتومبیل تصادف کرده و بعد از ۵ روز از دنیا رفت و اینگونه بود که خطرات وسیله‌ای که قرار بود کمکی به بشر باشد، بیش از قبل مشخص شد. 

احساس خطر در کنار هرج‌ومرج، بی‌قانونی و شکل نگرفتن فرهنگ استفاده از خودرو سبب شد تا در سال ۱۳۰۵ خورشیدی، داشتن تصدیق یا گواهی‌نامه برای رانندگی اجباری شود و به دنبال آن دو سال بعد، اولین قوانین مربوط به رانندگی تنظیم و اداره نظمیه هم موظف به نظارت بر اجرای قوانین شود. البته اولین آیین‌نامه کامل قوانین راهنمایی و رانندگی سال ۱۳۱۸ تصویب شد که از آن به عنوان مادر قوانین راهنمایی و رانندگی یاد می‌شود.

حالا دیگر تقریبا ۱۰۰ سال است که قوانین راهنمایی و رانندگی در ایران شکل گرفته؛ با این وجود گاهی برای رعایت یک قانون مشخص مانند بستن کمربند ایمنی، بهترین راهکاری که باعث فرهنگسازی می‌شود درنظر گرفتن جریمه است! درواقع اینجاست که قانون برای برطرف کردن هرج‌ومرج به کمک فرهنگ آمده، اما به نظر می‌رسد برای موارد دیگر که وابسته به موضوعات ترافیکی نیستند، مانند بوق نزدن در هر ساعتی از شبانه‌روز در کوچه‌ها و پس‌کوچه‌ها، فحش ندادن هنگام رانندگی، نیفتادن پشت آمبولانس، بوق زدنِ بی‌دلیل در ترافیک‌های طولانی و... هنوز کار زیادی تا رسیدن به نقطه فرهنگی مطلوب داریم!

انتهای پیام